مروری بر کاربرد فناوری جداساز لرزه ای پایه ای بر زمان تناوب و میرایی ساختمان های بتنی در برابر زلزله های حوزه نزدیک
Publish place: 2nd International Conference and Fifth National Conference on Civil Engineering, Architecture, Art and Urban Design
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 442
This Paper With 5 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICCACS02_064
تاریخ نمایه سازی: 25 آذر 1396
Abstract:
کشور ایران به عنوان یکی از کشورهای زلزله خیز شناخته می شود و متاسفانه وقوع زلزله در آن با تلفات جانی بالایی همراه است. گرچه جلوگیری کامل از خسارات ناشی از زلزله های شدید بسیار دشوار است ولی می توان با ارایه راه کار مناسب در برابر این نیرو، خسارات ناشی از آن را کاهش داد. برای اینکه ساختمان ها در مقابل این پدیده رفتار بهتری نشان دهند دو دیدگاه در مبحث مقاوم سازی و طراحی لرزه ای وجود دارد در دیدگاه نخست افزایش سختی و یا شکل پذیری و پیش بینی تشکیل مفاصل پلاستیک در نقاط مناسب مدنظر می باشد. و دیدگاه دیگر، جلوگیری از انتقال کامل و یا بخشی از نیروهای دینامیکی زمین لرزه از زمین به سازه می باشد. از دیدگاه علمی راه دوم مناسب است زیرا وقتی نیرویی حذف می شود و یا کاهش می یابد طبیعتا عکس العمل ها و عوامل وابسته به آن نیرو کاهش می یابند. در این مقاله به بررسی زمان تناوب و میرایی جداساز لرزه ای پایه ای در تحقیقات مختلف پرداخته ایم و خلاصه نتیجه ای که از این بررسی حاصل شد بدین شرح است، جداسازهایی که سیستم سخت کننده پیشرفته ای دارند و جداسازهای دارای هسته سربی در برابر زمین لرزه های حوزه نزدیک پاسخ بهتری نسبت به سایر جداسازها از خود نشان می دهند و برای ساختمان هایی که در مجاورت با گسل های فعال قرار دارند بسیار مناسب ترند.
Keywords:
Authors
حمیدرضا ابراهیمی کلوکن
دانشجوی کارشناسی ارشد سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علی آباد کتول
سید مهدی حسینی
استادیار گروه مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد آزادشهر