چگونه طراحی مناسب مرکز نگهداری کودکان اتیسم باعث ارتقاء سلامت روان خانواده می شود

اتیسم یک اختلال عصبی رشدی در دوران کودکی است که رفتارهای تکراری و کلیشه ای بسیاری دارد که اغلب پیش از 3 سالگی تشخیص داده می شود. وجود محیط مناسب در روند آموزش بیماران اتیستیک تاثیر گذار است. نبود شناخت کافی درباره اتیسم باعث شده این کودکان در هیچ مدرسه ای پذیرفته نشوند و نبود پاسخ مکفی به سوالات والدین این کودکان سبب بوجود آمدن تحقیق پیشرو گردیده است. بیشتر تفاوت کودکان دارای اتیسم با سایر گروه ها در حیطه مهارت های اجتماعی است. به طور طبیعی هر زوجی امیدوار است که کودکی سالم داشته باشد و تولد یک کودک ناتوان تاثیر نامساعدی بر زندگی، هیجانات، افکار و رفتار اعضای خانواده می گذارد. والدین کودکان ناتوان با مشکلات اجتماعی، اقتصادی، هیجانی که غالبا ماهیت محدود کننده، مخرب و فراگیر دارند، روبرو می شوند و کیفیت زندگی آنها نسبت به والدین کودکان سالم، پایین تر است. مادران با توجه به ساختار شخصیتی خود، بیشتر احساس مسیولیت و گاهی احساس گناه می کنند و از آنجا که بیشتر وقت و انرژی خود را صرف کودک می نمایند و بیشتر از پدران با همسایگان، اطرافیان و فامیل ارتباط دارند و در معرض توضیح دادن وضعیت کودک قرار می گیرند. حمایت اجتماعی عامل مهمی است که تاثیرات روانشناختی نامطلوب پرورش یک کودک ناتوان را کاهش می دهد. همچنین والدین کودکان اتیستیک، شرایط پرتنشی را در خانواده های خود گزارش کردند آنها نسبت به والدین سایر کودکانی که نیازهای ویژه دارند، کیفیت زندگی پایین تری دارند و افسردگی و اضطراب بیشتری را تجربه می کنند و به طور کلی میزان پایین تری از شادی و بهزیستی را گزارش می کنند. ماهیت مبهم اختلال اتیسم، ویژگی های کودک، نگرانی در مورد تداوم شرایط کودک، پذیرش کم جامعه و حتی سایر اعضای خانواده نسبت به رفتارهای کودک در خود مانده و نیز شکست در دریافت حمایت های اجتماعی در بروز این استرس موثر است. حمایت اجتماعی جزء جدایی ناپذیر سازگاری در خانوانده های دارای کودک مبتلا به اتیسم است و مشخص شده که خوش بینی و حمایت اجتماعی نیز با افزایش شادی و بهزیستی مادران دارای کودک مبتلا به اتیسم ارتباط دارد. در کل وجود کودک دارای ناتوانی به دلیل حالت شوکی که در والدین ایجاد می کند و در پی آن والدین برای از بین بردن چنین حالتی تلاش زیادی می کنند، و پس از درمان های بسیار متوجه تغییر نکردن این حالت در کودکانشان می شوند، افسرده و نسبت به مشکلات و فشارها آسیب پذیر می شوند و تمایل به دریافت حمایت از سوی دیگران دارند، اما در این بین به دلیل ناتوانی در حل مشکلات کودک، احساس سرخوردگی و تنهایی و بی پناهی می کنند و در عین حال این احساس دریافت حمایت اجتماعی را در پی دارد و ضربات روحی، روانی، اجتماعی و ارتباطی مهلکی را بر والدین و به خصوص بر مادران آنها که ارتباط نزدیکی با کودک دارند تحمیل می کند.

Keywords:

اتیسم , سلامت روان , خانواده , مرکز نگهداری کودکان ناتوان