طراحی فضای باز مجتمع های مسکونی با رویکرد ارتقا خلاقیت در کودکان

جمعیت کشور همچنان رو به افزایش است، با توجه به اینکه کودکان عامل پیوند نسل های گذشته و آینده در هر جامعه هستند ارتقاء خلاقیت آنها تاثیر مهمی در پیشبرد جامعه به سوی آینده ای بهتر دارد. بخش مهمی از شخصیت کودک در محیط های آموزشی شکل می گیرد، بنابراین ایجاد محیط های مناسب برای آموزش کودک تاثیر مهمی بر روی ارتقاء خلاقیت او می گذارد. در اینجا این سوال مطرح می شود که چه الگوهای معمارانه ای کمک به افزایش این ارتقاء خلاقیت می کنند این تحقیق، بررسی نقش آموزش پذیری فضاهای باز مجتمع های مسکونی با رویکرد افزایش خلاقیت در کودکان در قالب یک مدل علی است. در ضمن بررسی رابطه و میزان تاثیر عوامل مختلف بر یکدیگر انتظار می رود که به الگوهای مناسبی در جهت رسیدن به این اهداف دست یابیم و به طراحی یک فضای باز با ارتقاء خلاقیت با استفاده از این الگوها بپردازیم.

Keywords:

آموزش پذیری فضاهای باز مجتمع های مسکونی- عوامل طبیعی (پوشش گیاهی) , فرم فضا , انعطاف پذیری وسایل بازی , ارگونومی , عوامل محرک بصری