مولفه های موثر در شکل گیری معماری منطقه گرا در مجتمع های تجاری در شهر مشهد

منطقه گرایی یا بومی گرایی رویکردی در معماری است که در آن معمار از ویژگی های فرهنگی، اقلیمی و جغرافیایی منطقه در خلق اثر معماری بهره می برد و در نتیجه اثر خلق شده دارای حس مکان خواهد بود و تعلق به محیط در بنا قابل بازیابی است. (1) بهره گیری از معماری منطقه گرا در یک مجتمع تجاری و تطبیق بنا با ویژگی های تاریخی، فرهنگی و طبیعی بستر اثر در مقیاس منطقه در فرآیند طراحی، مدیریت، برنامه ریزی و اجرا می تواند گام موثری در ایجاد سهولت در دسترسی ساکنین منطقه برای برآوردن نیازهای روزانه به بهترین نحو ممکن و در کمترین زمان باشد. توجه به ویژگی های دیداری مکان و وجوه کیفی با در نظر گرفتن نکات زیبایی شناسی همخوانی شکل و فرم بنا با محیط، استحکام بصری- مقیاس انسانی و تناسب و هماهنگی با محیط، و بطور کلی بهره گیری از اصول معماری ایرانی و در نظر گرفتن پنج اصل: هزینه، نمود، ایستایی، انعطاف پذیری و امنیت در یک مجتمع تجاری از عوامل تاثیر گذار معماری منطقه گرا در طراحی آن می باشد، که ضمن برآوردن نیازهای مادی مراجعه کنندگان تداعی کننده ی معماری بومی ومولفه های موثر بر آن و هویت و فرهنگ و سنن آن منطقه برای مسافران و مجاوران می باشد. . در این تحقیق که رویکردی علمی-پژوهشی دارد، سعی شده است مجتمعهای تجاری موجود در سطح شهر مشهد از دوره ی قاجاریه تا پهلوی دوم بررسی شود. نوع پژوهش: میدانی و کتابخانه ای است، که از کتب، مقالات و سایت ها و پایان نامه ها استفاده شده است.

Keywords:

معماری بومی مناطق سرد , مجتمع های تجاری مشهد , منطقه گرایی , معماری منطقه گرا