میلاد بهروزی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
محمد سمیع پورگیری - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال

گاز طبیعی که از مخازن گازی استحصال می شود عمدتا حاوی حجم قابل ملاحظه ای میعانات گازی است. مخصوصا زمانی که حجم برداشت گاز از مخزن زیاد باشد. این محصول به دلیل داشتن ارزش حرارتی بالا از اهمیت قابل توجهی برای صادرات برخوردار می باشد. میعانات گازی پس از جداسازی از گاز طبیعی حاوی عناصر فراری از هیدروکربنهای سبک همچون متان، اتان و ... می باشد که چنانچه در شرایط محیطی مناسب قرار گیرند، می توانند از فاز مایع جدا شده و باعث دو فازی شدن سیستم و پیوستن به فاز گازی شوند که این امر اثرات نامطلوبی در کیفیت محصول، نگهداری و انتقال به همراه خواهد داشت. بنابراین به منظور رسیدن به شرایط مطلوب جهت نگهداری، انتقال و فروش بایستی محصول به صورت پایدار تک فازی مایع در آید و یا به اصطلاح تثبیت گردد. عمده ترین روشهایی که برای تثبیت میعانات گازی استفاده می شوند عبارت اند از جداسازی براساس ایجاد شرایط تعادل فازی بین بخار و مایع (Flash Vaporization) و جداسازی بر پایه اختلاف نقطه جوش هیدروکربنها (Stabilization by Fraction).