بهروز صبوحی لکی - دانشجوی دکتری مدیریت دولتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آستارا
نوروز ایزدپناه - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد آستارا
مجتبی رنجکش - دانشجوی دکتری مدیریت دولتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آستارا

ایده آل گرایی یا کمال طلبی یکی از ویژگی های فطری هرفردی محسوب می شود که این ویژگی رفتاری در حد مطلوبصفتی پسندیده به حساب می آید صاحبان مشرب ایده آلگرا (Idealist) یا NF ها مشتاقانه به دنبال رشد و تعالیفردی هستند و بنا به موقعیت ها، شرایط زمانی و مکانی، افرادبه کمال طلبی بهنجار یا نابهنجار گرایش پیدا می کنند افرادکمال گرا برای رسید و دست پیدا کرد به آرمان ها و اهدافشان سخت تلاش می کنند.کمال گرایی یک ویژگی شخصیتی است که در بیشتر افرادجامعه وجود دارد و در اختلالاتی مانند وسواس، افسردگی،اضطراب، خودکشی و اختلالات خوردن به وضوح می توان شاهدبروز آن بود در سازمانهای امروزی نیز دو وجه مثبیت و منفیکمال گرایی به گونه ای در هم تنیده شده که تمایز آن دودشوار است.افراد کمالگرا، انسان های شگفت انگیزی هستند، مدیریت چنینافرادی صبر زیادی را می طلبد و در ضمن باید روش خاصی ازمدیریت را برای آنها به کار برد.در این مقاله بطور مختصر به بررسی ایده آل گرایی مدیرانمنابع انسانی از جوانب مختلف و عواقب آن در سازمان وفلسفه آن خواهیم پرداخت و سپس راهکارهایی برای مدیریتافراد کمال گرا ارایه خواهی داد.

ایده آل گرایی و فلسفه آن، دیدگاه شناختی و روانکاوی ایده آل گرایی، ابعاد ایده آل گرایی، عواقب ایده آل گرایی