رحیم درویش پور - کارشناس راهنمایی و مشاوره، دانشگاه پیام نور
جابر مستانه - دانشجوی کارشناسی راهنمایی و مشاور- دانشگاه فرهنگیان شهید بهشتی مشهد
حسین رحمان پور - کارشناس ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی، دبیر آموزش و پرورش رشتخوار

هدف عمده این پژوهش، بررسی نقش عوامل آموزشگاهی بر سازگاری اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسط دوم دبیرستانی شهید مدنی است. به همین منظور یک نمونه 150 نفری از دانش آموزان پسر شاغل به تحصیل در رشته های ریاضی و فیزیک، تجربی و انسانی در سال تحصیلی 95-94 بر اساس روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده اند و ابزار پژوهش مورد استفاده، پرسشنامه محقق ساخته بررسی عوامل آموزشگاهی که مرکب از 42 سوال با پنج گزینه، از خیلی زیاد تا خیلی کم درجه بندی شده است. لازم به ذکر است که در پرسشنامه سازگاری اجتماعی هرچقدر نمره دانش آموز بالاتر باشد بیانگر سازگاری بیشتر و پیشرفت تحصیلی بهتر خواهد بود. سازگاری را فرایند پیوسته تعریف کرده اند که در آن تجربیات یادگیری اجتماعی مشخص باعث ایجاد نیازهای روانی می گردد و امکان کسب توانایی و مهارت هایی را فراهم می سازد که از طریق آن می توان به ارضا آن نیازها پرداخت، بنابراین زمانی می گوییم یک فرد سازگار است که مهارت های لازم برای برقراری ارتباط و تعامل را آموخته باشد و بتواند به طور موثری به ارضا نیازهای خود بپردازد.

آموزش، سازگاری اجتماعی، پیشرفت تحصیلی دانش آموزان