سپیده فلاحیه - کارشناس ارشد مشاوره و راهنمایی، دانشگاه علوم و تحقیقات خمین، گروه مشاوره و راهنمایی، خمین، اراک

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر کاهش درماندگی روانشناختی مادران کودکان مبتلا به اختلالاوتیسم بود. تحقیق حاضر از ناع آزمایشی با طرح پیش آزمان- پس آزمان با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه مادران کودکان مبتلا بهاوتیسم مراجعه کننده به مرکز آموزش و توانبخشی کودکان اوتیسم اصفهان وابسته به خیریه معلولین ذهنی باوران حضرت زینب (س) شهر اصفهان در سال 1395 بود که از بین آنها 30 نفر به صورت تصادفی اننخاب شدند و در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگزین شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه اضطراب و افسردگی (به عنوان مولفه های درماندگی روانشناختی) بوده و برای تحلیل نتایج از آزمون کوواریانس و با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته ها نشان داد که تفاوت میانگین نمره درماندگی روانشناختی افسردگی و اضطراب) آزمودنی ها در دو گروه کنترل و آزمایش معنی دار بوده است. بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که روان درمانی مثبت نگر تاثیر معنی داری بر میزان درماندگی روانشناختی آزمودنی ها داشته و توانسته است به صورت معنی داری این مشکلات روانشناختی مادران کودکان مبتلا به اوتیسم را کاهش دهد.

مثبت نگر، افسردگی، اضطراب، اوتیسم