حمید وظیفه شناس - دکتری روانشناسی ،مدرس دانشگاه فرهنگیان خراسان شمالی
ناهید وظیفه شناس - کارشناسی ارشد روانشناسی اسلامی مثبت گرا،آموزش و پرورش خراسان

دینداری، ویژگی یا خصلتی فردی است که می تواند در پرتو نوعی جامعه پذیری خاص به منبعی درونی برای کنترل و تنظیم رفتار وعواطف بدل شود . بسیاری از تحقیقات بر نقش محافظتی دینداری متمرکزشده و بیان کرده اند که دینداری می تواند به عنوانعامل محافظتی قدرتمندی از افراد در برابر مخاطرات گوناگون محافظت کندهمچنین مطالعات زیادی در خصوص نقش دینداری درجنبه های مختلف روانشناختی و زندگی انسان صورت گرفته است.هدف از این تحقیق بررسی رابطه دینداری و ابعاد آن با بهزیستی روانشناختی و تنظیم هیجانی دانش آموزان بود. برای این منظور با توجه به حجم جامعه آماری ، با استفاده از جدول مورگان تعداد 120 نفر با استفاده از شیوه نمونه گیری احتمالی و تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. بعد با پرسشنامه دینداری ،تنظیم هیجانی و بهزیستی روانشناختی مورد تست و ارزیابی قرار گرفتند. پایایی پرسشنامه ها به روش آلفای کرنباخ و روایی آنها به شیوه تحلیل عوامل تعیین شده بودند . نتایج، بیانگر روایی و پایایی مطلوب پرسشنامه ها بود . برای بررسی رابطه میزان و ابعاد دینداری با بهزیستی روانشناختی و تنظیم شناختی هیجانی دانش آموزان، ازروش آماری تحلیل واریانس و آزمون t-test و همچنین از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد . و این آزمون ها توسط نرم افزار آماری SPSS مورد تحلیل قرار گرفت .یافته های حاصل نشان داد که ابعاد اعتقادی وعاطفی دینداری به صورت مثبت رابطه بالاو مثبت با بهزیستیروانشناختی و تنظیم هیجانی دارد و همچنین میزان دینداری با بهزیستی روانشناختی و تنظیم هیجانی رابطه مثبت و معنی داری نشان داد. همان طور که نتایج این تحقیق نشان داد، دینداری می تواند راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و به تبع آن تامین بهزیستی روانشناختی را در پی داشته باشد. این مسیله باید در برنامه های پیشگیری و درمان مد نظر قرار گرفته، بر اساس آن برنامه ریزی شود.

دینداری، تنظیم هیجانی، دانش آموزان