عوامل سعادت و شقاوت انسان از دیدگاه نهج البلاغه

پژوهش حاضر به بررسی عوامل سعادت و شقاوت انسان از دیدگاه نهج البلاغه می پردازد. این پژوهش ابتدا مختصر تعریفی از سعادت و شقاوت را بیان می کند، سپس درصدد پاسخ گویی به سوالات زیر می باشد: 1 -امام علی (ع) چه عواملی را در نهج البلاغه به عنوان اصلی ترین موانع نیک بختی انسان قلمداد می کند 2 -روش ها و راهکارهای امام علی (ع) برای رفع این موانع،چه مسایلی هستند در حدیثی از امام (ع) آمده است، حقیقت سعادت این است که عمل انسان با خیر پایانیابد و حقیقت شقاوت آن که عمل شخص با بدی و شر ختم شود. انسان موجودی مختارست، که امکان انتخاب و گزینش برای او فراهم است. انسان با این که برترین و بهترین مخلوقات است و همواره در پی سعادت است، ولی ممکن است در چیستی سعادت و در مسیر دستیابی به آن دچار لغزش و اشتباه شود، از این رو دارای عیوب و آفت های طبیعی است که سرانجام شقاوت و بدبختی را برای ویفراهم می آورد. عواملی مانند دنیا، شیطان و نفس مواردی هستند که از نگاه امام علی (ع) در نهج البلاغه می توانند موجب شقاوت انسان شوند و سرمایه های انسان را بسوزانند و او را به ذلت و محرومیت بکشانند. ولی از آنجا که انسان تنها موجودی است که توانایی این را دارد که خود را بسازد، روش صحیح برخورد با این عوامل می تواند گامی برای رسیدن به سعادت برای او باشد.روش تحقیق حاضر توصیفی- تحلیلی است ،که اطلاعات مورد نیاز با استفاده از روش کتابخانه ای و اسنادی جمع آوری گردیده است .این پژوهش به این نتیجه رسیده است که امکان انتخاب و گزینش برای انسان فراهم است و همه چیز بستگی به شناخت خود انسان دارد که تاچه حدمی تواند این دشمنان را محاصره معدوم و کنترل نماید.

Keywords:

نهج البلاغه , امام علی (ع) , سعادت , شقاوت , راهکارهای نیکبختی