اثر بخشی مسیر شغلی سازه گرا بر انطباق پذیری مسیر شغلی دانش آموزان پسر استان تهران

این پژوهش با هدف ارزیابی اثر بخشی مسیر شغلی سازه گرا بر انطباق پذیری مسیر شغلی دانش آموزان پسراستان تهران. روش پژوهشی آزمایشی (دو گروهی با پیش آزمون و پس آزمون) و جامعه آماری همه دانش آموزان پسر پایه دوره اول متوسطه بود که در سال 94 - 95 در استان تهران مشغول به تحصیل بودند. از مبان آنها به روش نمونه گیری خوشه ای، ابتدا یک دبیرستان و سپس 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه (آزمایش و گواه) قرار گرفتند. ابزارهای سنجش، شامل پرسشنامه سازگاری دانش آموزان دبیرستانی با زبر مقیاس های عاطفی، اجتماعی و آموزشی (سین ها و سینگ، 1997) و مقیاس ها خود کارآمدی عمومی (شرر و همکاران، 1982) بود. گروه آموزشی در 8 جلسه 90 دقیقه ای مشاوره گروهی راه حل محور شرکت کردند در حالی که گروه گواه هیچ مشاوره ایی دریافت نکردند .با استفاده از آزمون تحلیل کو واریانس، پنج فرضیه پژوهش مورد آزمون قرار گرفت نتایج نشان داد که به کارگیری مشاوره گروهی میزان سازگاری و انطباق پذیری دانش آموزان را بهبود می بخشد اما در عملکرد عاطفی، تفاوت معنی داری بین گروه آزمایشی و گواه یافت نشد (P<0/01).

Keywords:

سازه گرا , انطباق پذیری , مسیر شغلی