زهرا امیدوار - گروه روانشناسی ، واحد نیشابور،دانشگاه آزاد اسلامی،نیشابور،ایران
فرهاد فریدحسینی - گروه روانپزشکی،واحد مشهد،علوم پزشکی،مشهد،ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودپنداره بدنی در دوران پس از زایمان بود.جامعه آماری این پژوهش شامل همه زنان مراجعه کننده به بیمارستان پاستور نو بود که در دوران پس از زایمان بودند که با استفادهاز روش در دسترس براساس نمره خودتوصیفگری جسمانی در پیش تست، 24 نفر که دارای ملاک های ورود و خروج بودند نمونهآماری ما را تشکیل دادند. این 24 نفر به طور همتا در 2 گروه 12 نفره A و B گزینش شدند که گروه A درمان مبتنی بر پذیرش وتعهد را دریافت کرد و گروه B گروه کنترل بود که در لیست انتظار قرار دارند. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل تحلیلکوواریانس و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزار SPSS استفاده شد.نتایج پژوهش نشان داد که خودپنداره بدنی زنانی که در دوران پس از زایمان، درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش دریافت کردند، نسبتبه زنانی که این درمان را دریافت نکردهاند، بطور معناداری افزایش یافته بود؛ به عبارت دیگر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به شیوهگروهی به طور معناداری باعث بهبود خودپنداره بدنی بر زنان در دوران پس از زایمان میشود.

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، خودپنداره بدنی، دوران پس از زایمان