بررسی تاثیر روش یادگیری مشارکتی بر میزان یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی

پیشرفت تحصیلی هر جامعهای درگرو توان آموزشی آن جامعه است و کارایی هر سیستم آموزشی را با سنجش میزان دستیابی فراگیران آن سیستم به هدف های آموزشی میتوان برآورد نمود. هدف های آموزشی، همچنین تعیین کننده روشها و برنامه های آموزشی هستند. روشهای آموزشی سنتی که در آنها معلم تنها ارایه دهنده اطلاعات و دانسته ها و دانش آموز پذیرنده غیرفعال آنهاست، بر خواسته از نگاهی یک بعدی به آموزش است که وظیفه آموزش و پرورش را تنها انتقال دانش به دانش آموزان میداند. درروش های آموزشی مشارکتی که به فعال بودن دانش آموزان و رشد همه جانبه وجودی آنان تاکید می شود، فراگیر نه فقط انتقال دهنده دانش، بلکه آسان ساز فرایند آموزش و رشد ویژگی های شناختی، عاطفی و رفتاری دانش آموز است. از دیدگاه سازاگران اجتماعی، الگوهای انتقالی مانند آموزش مستقیم در ایجاد تجربه هایی که برای ساختن دانسته های معنادار ضروری هستند، ناتوان هستند. دانش آموزان نیاز دارند با فعالیتهایی درگیر شوند که دانسته های خود را بیافزایند یا سازماندهی کنند و آموزشیاران باید فرصتهایی برای آموزندگان فراهم کنند که با همدیگر و با بزرگسالان و دیگر همسالان خود برای ساختن دانسته ها تعامل کنند. ازجمله روشهایی که در آن فعالیتهای گروهی بیشتر به چشم میخورد روش یادگیری مشارکتی است که هم پشتوانه محکم نظری داشته و هم از حمایت های دقیق تجربی برخوردار است . با توجه به ضرورت اهمیت این مسیله محقق در این پژوهش به بررسی تاثیر روش یادگیری مشارکتی بر میزان یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پرداخته است.به این منظور از روش کتابخانه ای و مروری بر تحقیقات قبلی استفاده کرده است. نتایج تحقیق نشان داد که یادگیری مشارکتی میزان یادگیری را تسریع و موجبات پیشرفت و موفقیت تحصیلی را فراهم می آورد.

Keywords:

تدریس و یادگیری مشارکتی , یادگیری , پیشرفت تحصیلی , دوره ابتدایی