رسانه ای شدن اوقات فراغت فراغت مجازی جوانان 18 تا 30 ساله مناطق 1 و 12 شهر تهران

Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 749

This Paper With 25 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ICCONF02_007

تاریخ نمایه سازی: 25 آذر 1396

Abstract:

امروزه نقش رسانه ها در عرصه های مختلف زندگی اجتماعی افراد اعم از سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و فراغتی غیر قابل انکار است.تحولات تکنولوژیکی جدید توانسته سبک زندگی افراد را دچار تحول کند و باعث رسانه ای شدن ابعاد مختلف فرهنگ شود. براین اساس، این پژوهش بر آن شد تا به بررسی تغییرات ایجاد شده در الگوی فراغت جوانان در اثر گسترش قابلیتهای نوین رسانههای جدیدی چون تلفن همراه بپردازد. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی نقش و جایگاه قابلیتهای نوین اینترنت محور تلفن همراهو شبکه های اجتماعی در گذران اوقات فراغت جوانان 18 تا 30 ساله ی مناطق 1 و 12 شهر تهران است. این پژوهش برای سنجشفراغت مجازی از نظریه شاوچینگ سیه و برای سنجش الگوی فراغت غیر مجازی از نظریه دومازیه استفاده کرده است. همچنیناین تحقیق با استفاده از روش پیمایش انجام وداده ها از طریق پرسشنامه جمع آوری شده است. جامعه آماری در پژوهش حاضر جوانان 30-18 ساله مناطق 1 و 12 شهر تهران هستند،که جمعیت آنها بر اساس سالنامه آماری 1393 برابر با 449364 نفر بوده است که از بین این جامعه آماری نمونه ای به تعداد 390 نفر وارد مطالعه شدندکه نمونه مورد نظر با استفاده از روش نمونه گیری خوشهای چند مرحله ای صورت پذیرفت. یافته های تحقیق نشان می دهد که با توجه به نتایج آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن در اینپژوهش ارتباط بین بعد یادگیری، بعد تفریحی و بعد پیشرفت با میزان وقت آزاد فرد از لحاظ آماری معنی دار است. ارتباط متغیرفردیت و انزواطلبی افراد مورد مطالعه با متغیرهای فراغت مجازی و ابعاد اجتماعی، یادگیری، تفریحی، پیشرفت و نگرش معنیداری بود و همچنین ارتباط متغیر پذیرش و وابستگی فراغت مجازی افراد مورد مطالعه با متغیرهای فراغت مجازی و ابعاد اجتماعی،یادگیری، تفریحی، پیشرفت و نگرش از لحاظ آماری معنی داری بود. ارتباط بین متغیر میزان استفاده از فراغت غیر مجازی افرادمورد مطالعه با متغیرهای میزان فراغت مجازی و بعد تفریحی فراغت مجازی معنی دار بوده است.

Authors

مهشید مراقی

دانشجوی فوق لیسانس علوم ارتباطات اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی