رابطه اهما ل کاری تحصیلی و خودپنداره با انگیزش پیشرفت در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه اهمال کاری تحصیلی و خودپنداره با انگیزه پیشرفت در دانشجویان بود. پژوهش حاضر در زمره پژوهش های توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری آن شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 90-91 بود 887 نفر حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان و کرجسی مشخص و نمونه گیری با روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انجام شد. پس از حذف پرسشنامه های مخدوش و کامل نشده این نمونه به 150 نفر کاهش یافت. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسش نامه اهمال کاری تحصیلی سولومون و راثبلوم، پرسشنامه خودپنداره راجرز و پرسشنامه انگیزش پیشرفت هرمنس استفاده شد. نتایج نشان داد که بین اهمال کاری با انگیزش پیشرفت دانشجویان، همبستگی منفی و معنی دار و بین خودپنداره و انگیزش پیشرفت همبستگی مثبت و معنادار وجود داشت. اهمال کاری تحصیلی و خودپنداره31/4 درصد از انگیزش پیشرفت را تبیین کرد.اهمال کاری کلیBeta=-0/489 سهم بیشتری در پیش بینی انگیزش پیشرفت دانشجویان دارد؛ بنابراین می توان با کاهش اهمال کاری به افزایش انگیزش پیشرفت امیدوار بود، همچنین با افزایش خودپنداره نیز به این مهم کمک کرد.

Keywords:

اهمال کاری تحصیلی , خودپنداره , انگیزش پیشرفت