روش های قراردادی چند عاملی اجرای پروژه های صنعت نفت و گاز

انتخاب روش انجام پروژه و انتخاب مناسبترین قرارداد، یکی از تصمیم گیریهای مهم پروژه است. سیستم اجرای پروژه به مجموعه ای از فرایندها اطلاق میگردد که در آن نوع قرارداد، روش پرداخت، محدوده مسیولیت هر یک از طرفین قرارداد، نحوه حل و فصل اختلافات دست اندرکاران پروژه و نحوه توزیع و تخصیص ریسک در دوره حیات تبیین میشود. با توجه به اهمیت انتخاب سیستم مناسب، طی سالیان اخیر روشهای متعددی جهت انتخاب سیستم مناسب ارایه شده است. انتخاب مناسب اجرای پروژه میتواند هزینههای پروژه را به طور متوسط تا 5 درصد و زمان اجرای پروژه را تا 30 درصد کاهش دهد و انتخاب سیستم نامناسب برای پیشبرد پروژهها میتواند منجر به بروز مشکلاتی مانند تاخیر و افزایش هزینه و بروز اختلافات و ادعاها در پروژهها گردد. این انتخاب که در ابتداییترین مراحل پروژه اتخاذ میگردد، بر تمامی فرآیندهای اجرای پروژه و هم چنین کارآیی اجرای مراحل پروژه تاثیر میگذارد. از معمولترین و رایجترین روشهای قراردادی اجرای پروژه میتوان به گروه روشهای خود اجرا یا امانی، روش مدیریت ساخت یا چهار عاملی، روش متعارف یا سه عاملی و روش طرح وساخت یا دوعاملی(از جملهEPC اشاره نمود که در این مقاله به صورت مبسوط مورد بررسی قرار میگیرند

Keywords:

روشهای اجرای پروژه , سیستم امانی , روش دوعاملی , قراردادهایEPC , سیستم متعارف , مدیریت ساخت