بررسی تاثیر عوامل موفقیت برنامه ریزی استراتژیک بر غافل گیری های استراتژیک با متغیر میانجی مدیریت دانش در استانداری استان خوزستان

خوزستان ،یکی از مهمترین و حیاتی ترین شریانهای سیاسی ، جغرافیایی کشور است. که هر از چند گاهی مسایل استراتژیک زیادی در آن به وقوع می پیوندد. هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر عوامل موفقیت برنامه ریزی استراتژیک بر غافلگیریهای استراتژیک با متغیر میانجی مدیریت دانش در استانداری استان خوزستان است.این پژوهش از نظر هدف،کاربردی و از نظر ماهیت، توصیفی-پیمایشی و از نوع میدانی میباشد.مبانی نظری پژوهش،به روش مطالعه کتابخانه ای و داده های آن به وسیله نمونه گیری تصادفی و با استفاده از پرسشنامه برنامه ریزی استراتژیک، غافلگیری استراتژیک و مدیریت دانش با پایایی کلی 80 / 0 بدست آمده است. در این پژوهش علاوه بر روایی محتوا از نوع صوری از روایی همگرا و روایی تمایز استفاده شده که نتایج حاصل نشان دهنده تایید روایی است. جامعه آماری هدف این پژوهش شامل مدیران و کارشناسان و معاونان استراتژیک استانداری استان خوزستان است . نمونه پژوهش شامل 130 نفر بوده که به طور تصادفی و از طریق جدول 2مورگان،کرجسای و کهن انتخاب شدند. سوال اصلی این پژوهش این است که آیا عوامل موفقیت برنامه ریزی استراتژیک بر غافلگیریهای استراتژیک با متغیر میانجی مدیریت دانش در استانداری استان خوزستانتاثیر مثبت دارد برای پاسخ به سوال پژوهش، بررسی فرضیههاو تجزیه و تحلیل یافته های جمع آوری شده، از آمار توصیفی و آمار استنباطی با نرم افزارهای SPSS و Lisrel استفاده شده است.جهت بررسی ویژگیهای جمعیت شناختی جامعه آماری، از آمار توصیفی و تحلیل واریانس استفاده شده است. به دلیل بررسی همزمان چندین متغیرو روابط بین آنها از مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شده است.بر اساس نتایج بدست آمده تمامی فرضیه های پژوهش در سطح اطمینان 95% تایید شد. به علاوه، نتایج پژوهش نشان داد که مدل پژوهش با داده های جمع آوری شده از جامعه آماری مورد نظر برازش دارد. مقادیر شاخصهای نیکویی برازش در مدل نهایی، نشان دهنده مناسب بودن مدل میباشد. بدین عوامل موفقیت برنامه ریزی استراتژیک بر غافلگیری های استراتژیک با متغیر میانجی مدیریت دانش در استانداری استان خوزستان تاثیرمیگذارد. در پایان پژوهش نیز پیشنهاداتی متناسب با نتایج پژوهش ارایه شده است.

Keywords:

برنامه ریزی استراتژیک , غافلگیری استراتژیک , مدیریت دانش