مقایسه اثربخشی برنامه مداخله مبتنی برروان شناسی مثبت نگر وگروه درمانی آدلری درارتقای تاب آوری افراد وابسته به مواد

مرورمطالعات و مقالات اخیربیانگر آن است که بخش عمده ای ازاین پژوهش ها به ازمون ماهیت و درمان اختلالات مختلف پرداخته اند جنبش پست مدرن رویکردهای جایگزینی را درحوزه درمان و اموزش برای کمک رسانی موجب شده و پارادایم ازکاهش گرایی و رویکرد مشکل محور به طرف پرورش توانمندی ها تغییر یافته است تاب آوری و تاب آوربودن باهدف تبیین توانمندی های فردی و بین فردی که قادر به کمک به افراد جهت انسجام مجدد پس ازهم گسیختگی هستند یکی ازاین رویکردهااست جمعیت هدف عبارت ازتمامی معتادان داوطلان درمان درمرکزتهران که ازطریق نمونه گیری تصادفی خوشه ای گروه های موردنظر انتخاب و بصورت تصادفی دردوگروه ازمایشی درمان آدلری و روان درمانی مثبت و یک گروه کنترل جای داده شدند هریک ازگروه ها 15نفر بودند نتایج این پژوهش نشان داد که روان درمانی آدلری و روان درمانی مثبت درارتقای تاب آوری افراد وابسته به مواد موثربوده است به عبارت دیگر مطابق فرضیه ها مداخلات آدلری و مثبت درارتقای تاب آوری اثربخش عمل نموده ولی گروه کنترل تغییرمثبتی را نشان نداده است

Keywords:

تاب آوری , روان شناسی مثبت , روان درمانی مثبت , روان درمانی آدلری , توانمندی های منش