ناصر یوسفی - استادیار، گروه روان شناسی و مشاوره، دانشگاه کردستان دانشکده ادبیات و علوم انسانی

هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی دو روی آورد شناخت درمانی مذهب محور ومعنادرمانگری در کاهش نشانگان پرخاشگری، افسردگی و اضطراب دانشجویان صورت گرفت. روش: جامعه تحقیق شامل کلیه دانشجویان مراجعهکننده به مرکز مشاوره دانشگاه کردستان بود که از این جامعه 90 دانشجو به شیوه تصادفی انتخاب شدند. با استفاده از فهرستتجدید نظر شده نشانه های مرضی (R-90-SCL دروگاتیس،1975 (و مصاحبه تشخیصی تکمیلی برمبنای R- Ⅳ DSM میزان پرخاشگری، افسردگی و اضطراب آزمودنیها تعیین شدند و به تصادف در سه گروه 30 نفری (گروه شناخت درمانی مذهب محور، معنادرمانگریو گواه) قرار گرفتند. با استفاده از مقیاس R-90- SCL میزان پرخاشگری، افسردگی و اضطراب آزمودنیها، در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری اندازه گیری شد.یافته: نتایج تحلیل کواریانس چند متغیری نشان داد که روی آورد شناخت درمانی مذهب محور ومعنادرمانگری در کاهش نشانگان پرخاشگری، اضطراب و افسردگی موثرند و اثر آنها در مرحله پیگیری ماندگار است. همچنین نتایج پژوهش نشان داد، بین دو روی آورد شناخت درمانی مذهب محور و معنادرمانگری در کاهش اضطراب و پرخاشگری تفاوت معناداری و جود ندارد، اما روی آورد شناخت درمانی مذهب محور در کاهش افسردگی موثرتر از معنا درمانگری بود.

پرخاشگری، افسردگی، اضطراب، معنادرمانگری، شناخت درمانی مذهب محور