تعیین میزان شیوع اختلاف اضطراب منتشر در میان دانش آموزان پایه پنجم وبررسی اثربخشی دو روش خودگویی برونی و درونی در کاهش آن

اختلال اضطراب منتشر از اختلالات مهم در میان کودکان و نوجوانان است. این پژوهش یاهدف تعیین میران شیوع اختلاف اضطراب منتشر در میان دانشآموزان پایه پنجم و همچنین بررسی اثربخشی دو روش خودگویی برونی و درونی در کاهش آن انجام شد. لذا برای بررسیمیزان شیوع آن در میان دانشآموزان پایه پنجم 200 نفر (1000 دختر و 1000 پسر) از این(SCARED (و 3 دانشآموزان انتخاب شدند و به آزمون خودسنجی سرند اضطراب کودکان اختلالات هیجانی مرتبط با آن پاسخ دادند. نتایج نشان داد که شیوع این اختلال در میان دختران 08/11 و در میان پسران 4/9 درصد است و میان دو جنس از نظر شیوع تفاوت معنیداری وجود دارد(04/0< p .(به منظور بررسی اثربخشی دو روش خودگویی درونی و برونی در کاهش این اختلال تعداد 96 نفر از ازمودنیهای دارای اختلال اضطراب منتشر به روش نمونهگیری تصادفی انتخاب و در سه گروه خودگویی برونی، درونی و گروه گواه قرار دادهشدند. سپس با استفاده از دو روش خودگویی درونی و برونی هر کدام هشت جلسه و در هر جلسه به مدت یک ساعت آموزش دیدند. برای تجزیه و تحلیل فرضیههای پژوهش از آزمون t مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه، آزمون توکی و تحلیل واریانس دو عاملی استفاده شد. نتایج نشان داد که روش خودگویی بیرونی به طور معنیدار بیشتر از روش خودگویی درونی در کاهش اضطراب موثر است (05/0< p (و در هر دو روش در مقایسه با گروه گواه اثربخشی بهتری داشتند(05/0< p .(در میان دو جنس و اثر متقابل گروهها و جنسیت تفاوت معنیدار به دست نیامد.

Keywords:

اختلال اضطراب منتشر , خودگویی بیرونی , خودگویی درونی , شیوع , دانش آموزان