اثربخشی روش آموزش حل مساله بر رضایت زناشویی و نیمرخ روانی زوجین شهرستان بروجن

هدف از انجاماین پژوهش بررسی اثر بخشی روش آموزش حل مسیله بررضایت زناشویی و نیمرخ روانشناختی زوجین شهرستان بروجن بود. بدین منظور 33 زوج از مراجعه کنندگان کلینیک روانشناختی اداره آموزش و پرورش شهرستان بروجین انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش) 12 زوج( و گروه کنترل ) 12زوج( قرار گرفتند. مداخله درمانی طی 8 جلسه هفتگی براساس مدل درمانی هاوتون انجام شد و گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکرد. پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ و چک لیست نشانههای مرضی ) Scl-90-R ( در مراحل پیشآزمون، پس آزمون و پیگیری توسط زوجین تکمیل شد. نتایج تحلیل کواریانس چند متغیری نشان داد بین میانگین نمرات پس آزمون نمرات رضایت زناشویی بین دو گروه آزمایش و گواه تفاوت معناداری وجود دارد و این نتایج در مرحله پیگیری نیز مشاهده می شود.همچنین به استثنای نمرات وسواس فکری عملی، اضطراب فوبی و روانپریشی بین میانگین نمرات پس آزمون سایر متغیرها بین دو گروهآزمایش و گواه تفاوت معنادار وجود دارد و این نتایج در مرحله پیگیری نیز مشاهده می شود. به طور کلی نتایج نشان میدهد که آموزش حل مساله راهبردمناسبی در افزایش رضایت زناشویی و کاهش علایم روانشناختی زوجین می تواند باشد:با این حال این روش درمانی در درمان فوبیا،وسواس فکری عملی و سایکوز - کمتر مفید است،اما در مراحل بعدی درمان های مستقیم اختلالات یاد شده می توان از آن سود جست.

Keywords:

حل مسیله , رضایت زناشویی , نیمرخ روانی