ابرازگری هیجانی، کنترل هیجانی و دوسوگرایی در ابراز هیجان دردختران فراری و بهنجار

فرایندهای کنترل و ابراز هیجان نقش اساسی در سلامت روانشناختی افراد ایفا میکنند و یکی از عوامل زمینه ساز آسیب شناسی روانی و بیماریهای جسمانی مطرح میباشند. هدف پژوهش حاضر بررسی کنترل هیجانی، ابرازگری هیجانی و دوسوگرایی در ابراز هیجان در دختران فراری و بهنجار بود. بر اساس ملاکهای ورود و شیوه نمونه برداری در دسترس 50 نفر از دختران فراری انتخاب و پس از همتاسازی با 50 نفر از دختران بهنجار توسط پرسشنامههای کنترل هیجانی (ECQ ،(ابرازگری هیجانی (EEQ (و دوسوگرایی در ابراز هیجان (AEQ (مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل دادهها با استفاده از واریانس چند متغیری نشانداد که در مولفههای بازداری هیجانی، کنترل پرخاشگری و نشخوار از سبک کنترل هیجانی، میانگین نمرات دختران بهنجار بیشتر از دختران فراری است؛ درحالیکه در مولفه کنترل خوش خیم این سبک تفاوت معناداری بین دو گروه مشاهده نشد. در هر سه مولفه ابراز هیجان مثبت، ابراز صمیمیت و ابراز هیجان منفی سبک ابرازگری هیجانی، دختران بهنجار در مقایسه با دختران فراری نمرات بالاتری کسب نمودند. همچنین در هر دو مولفه دوسوگرایی در ابراز هیجان مثبت و دوسوگرایی در ابراز استحقاق سبک دوسوگرایی در ابراز هیجان، گروه دختران فراری نمرات بالاتری در مقایسه با دختران بهنجار کسب نمودند. همبستههای رفتاری سبکهای کنترل و ابراز هیجان یکی از عوامل مهم خطرساز بزهکاری و بروز پدیده فرار است و تلویحات کاربردی فراوانی در زمینه مداخلات پیشگیرانه و درمان رفتارهای بزهکارانه دارد.

Keywords:

بزهکاری , دختران فراری , کنترل هیجانی , ابرازگری هیجانی , دوسوگرایی در ابراز هیجان