امین رفیعی پور - دانشجوی دکتری روانشناسی سلامت ، گروه روانشناسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
عباس رحیمی نژاد - دانشیار،گروه روانشناسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
رضا رستمی - دانشیار و روانپزشک، گروه روانشناسی ،دانشگاه تهران، تهران، ایران
مسعود غلامعلی لواسانی - دانشیار، گروه مبانی روانشناسی و آموزش و پرورش، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی روشهای درمانگری بیوفیدبک و کگل بر روی کاهش شدت بیاختیاری ادرار در زنان مبتلا به بیاختیاری ادرار فوریتی بود. در یک طرح شبهآزمایشی 45 بیمار زن مبتلا به بیاختیاری ادرار فوریتی مراجعهکننده به مرکز علوم اعصاب آتیه از مهر تا بهمن 1393 با روش نمونهگیری تصادفی انتخاب شدند و در یکی از گروههای آزمایش و کنترل قرار گرفتند. بیماران در گروه بیوفیدبک 2 روز در هفته به مدت 5 جلسه 40 دقیقه الکترومایوگرافی بیوفیدبک را دریافت کردند. در گروه تمرینات کگل بیماران هر روز دوبار مجموعا به مدت 30 دقیقه در طی 8 هفته تمرینات کگل را انجام دادند. بیماران از طریق پرسشنامه سنجش شدت بیاختیاری ادرار در قبل و بعد از درمان ارزیابی شدند و در نهایت دادهها به کمک روش آماری مانکوا تحلیل شدند. درمان بیوفیدبک اثربخشی بیشتری نسبت به تمرینات کگل در کاهش شدت بیاختیاری فوریتی داشت (0001/0

بیوفیدبک، بیاختیاری ادرار فوریتی، تمرینات کگل