اثربخشی گشتالت درمانی گروهی بر کاهش تهاجم و کینه توزی دانش آموزان پسر دبیرستانی

پرخاشگری یکی از مشکلات مهم دوره نوجوانی است که همه ی ابعاد رشد و سلامت نوجوانان را تحت تاثیر قرار میدهد و پیامدهای منفی همچون تصویر ذهنی منفی در میان همسالان و آموزگاران، طرد از سوی همسالان، افت تحصیلی، مصرف مواد، مشکلات ارتباطی با خانواده و بزهکاری را در پی دارد. لذا پژوهش حاضرباهدف تعیین اثربخشی مشاوره گروهی به شیوهی گشتالت درمانی بر کاهش تهاجم وکینهتوزی دانش آموزان پسر دوره دبیرستان صورت گرفت. روش این پژوهش از نوع نیمه آ زمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود. از میان مدارس پسرانه دوره دبیرستان از طریق نمونه گیری خوشه ای یک مدرسه انتخاب و با اجرای پرسشنامه پرخاشگری AGQ ،24 نفر از دانش آموز ان انتخاب و به صورت تصادفی در 2 گروه آزمایش (12نفر) و کنترل (12 نفر) جایگزین شدند. 8 جلسه گشتالتدرمانی گروهی با فاصله زمانی یک هفته برای گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. پردازش دادههای پژوهش با استفاده از آمار تو صیفی و تحلیل واریانس انجام گرفت که نتا یج نشان داد بین گروههای مورد مطالعه تفاوت معناداری وجود دارد (5.0

تهاجم و کینه توزی موثربوده است.

Keywords:

گشتالت درمانی گروهی , تهاجم , کینه توزی