مدل ساختاری پیش بینی تعهد زناشویی بر اساس سبک های دلبستگیو متغیرهای میانجی خودکنترلی و طرحواره های ناسازگار اولیه)در افراد دارای روابط فرازناشویی عاطفی)

هدف اصلی این پژوهش تدوین مدل ساختاری پیش بینی تعهد زناشویی براساس سبک های دلبستگی و متغیرهای میانجی خودکنترلی و طرحواره های ناسازگار اولیه در افراد با روابط فرازناشویی عاطفی بود. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. جامعه مورد پژوهش کلیه افراد متاهل که مرتکب خیانت شده اند، می باشد که در بهار سال 95 به مراکز مشاوره شهر تهران مراجعه کرده بودند، که 242 نفر به روش دردسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ، سبک دلبستگی بزرگسالان هازن و شیور، خودکنترلی تانجی، و تعهد زناشویی آدامز و جونز استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده ها به روش معادلات ساختاری و با استفاده از نرم ازفزار PLS-3 انجام شده است. نتایج بدست آمده نشان داد که مدل آزمون شده از کیفیت مطلوبی برخوردار است. اثر مستقیم خودکنترلی و طرحواره های ناسازگار استحقاق، پذیرش جویی P<0/05 ,و محرومیت هیجانی P<0/01 بر تعهد زناشویی معنادار بود. در مورد رابطه بین سبک دلبستگی اضطرابی با تعهد زناشویی، متغیرهای خودکنترلی، و طرحواره های بی اعتمادی، رهاشدگی، بیگانگی و محرومیت هیجانی نقش میانجی ایفا می کردند. در رابطه بین سبک دلبستگی اجتنابی با تعهد زناشویی نیز تنها طرحواره محرومیت هیجانی نقش میانجی داشت. اما در مورد سبک دلبستگی ایمن هیچکدام از متغیرها نقش میانجی نداشتند. از آنجا که ازدواج و انتخاب همسر یکی از تصمیمات مهم زندگی می باشد و با توجه به نقش پیش بینی کنندگی سبک دلبستگی اضطرابی و خودکنترلی و برخی از طرحواره های ناسازگار بر تعهد زناشویی دارد، لذا پیشنهاد می شود در مشاوره های پیش از ازدواج به سنجش و بررسی این متغیرهای در هر دو زوج پرداخته شود.

Keywords:

تعهد زناشویی , سبک دلبستگی , خودکنترلی , طرحواره های ناسازگار , روابطفرازناشویی عاطفی