اثربخشی درمان هیجان مدار به شیوه گروهی بر بخشودگی بین فردی و امید در زنان مطلقه

در این پژوهش، اثربخشی درمان هیجان مدار به شیوه گروهی بر بخشودگی بین فردی و امید در زنان مطلقه مورد بررسی قرار گرفت. روش پژوهش حاضر، به صورت نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل نابرابر می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان مطلقه زیر 40 سال مراجعه کننده بهمراکز مشاوره ای منطقه 2 شهر مشهد در خرداد 1394 می باشد. روش نمونه گیری به صورت نمونهگیری هدفمند و داوطلبانه بوده است که در ابتدا از بین زنان مطلقه مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه 2 شهر مشهد 30 زنان مطلقه انتخاب و سپس بهصورت تصادفی به 2 گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15نفر) گمارش شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه بخشودگی بینفردی (1389 (و پرسشنامه امید اشنایدر (2000 (بود. از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد و سپس درمان هیجانمدار به شیوه گروهی طی 10جلسه 90 دقیقهای و به صورت هفتگی برای گروه آزمایش اجرا شد. پس از اتمام جلسات، از هر دو گروه آزمایش و کنترل پس آزمون گرفته شد. برای تجزیهو تحلیل دادهها از روش تحلیل کواریانس تک متغیرهاستفاده شد. براساس نتایج حاصل از تحلیل واریانس تک متغیره بین میانگین نمرات پسآزمون گروه آزمایش و گروه کنترل تفاوت معناداری وجود داشت. بدین صورت که درمان هیجانمدار به شیوه گروهی بر بخشودگی بینفردی و امید در زنان مطلقه اثر گذار بود. (001,0

امید در زنان مطلقه را بهبود بخشد.

Keywords:

درمان گروهی هیجانمدار , بخشودگی بین فردی , امید