بررسی همبستگی نمرات دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اردبیل در مقاطع مختلف آموزشی

Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 365

This Paper With 6 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_DSME-3-1_006

تاریخ نمایه سازی: 23 دی 1396

Abstract:

یکی از خصوصیات مهم هر آزمونی، سنجش این نکته است که یک آزمون تا چه اندازه نمرات آزمون دیگری را که آزمون ملاک نام دارد، پیشبینی میکند. این نوع سنجش را میتوان از طریق تعیین میزان همبستگی نمره یکآزمون با نمره آزمون دیگر اندازهگیری کرد. این مطالعه به منظور تعیین میزان همبستگی نمرات دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اردبیل در مقاطع مختلف تحصیلی انجام شده است. روش ها در این پژوهش، 55 دانشجوی رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، ورودی 82 و 83 که تمام مراحل آموزشی خود را به پایان رسانیده بودند، به صورت سرشماری در سال 1393 مورد مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات شامل معدل دوره های علوم پایه، فیزیوپاتولوژی، کارآموزی، کارورزی و نمرات امتحانات جامع علوم پایه و پیش کارورزی بود داده ها با نرمافزار SPSS نسخه 19 و با استفاده از روش های آماری توصیفی (تعداد و درصد) و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون) تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته ها همبستگی بین معدل هر دوره با دوره بعدی به تدریج از علوم پایه به علوم بالینی کاهش یافته بود. بیشترین همبستگی بین معدل علوم پایه و فیزیوپاتولوژی با r=0.814و کمترین همبستگی بین معدل دوره فیزیوپاتولوژی و کارورزی با r=0.334 بود. امتحان جامع علوم پایه بیشترین میزان همبستگی را با معدل علوم پایه داشت r=0.746 وبه تدریج این همبستگی در دورههای بعدی کم شده بود. بین امتحان جامع پیش کارورزی با معدل دوره کارورزی کمترین میزان همبستگی r=0.463 دیده شد نتیجه گیری کاهش همبستگی بین معدل دوره ها از علوم پایه به علوم بالینی میتواند ناشی از متفاوت بودن نوعآموزش در این دوره ها و عدم ارزیابی دقیق عملکرد دانشجو در دوره های بالینی باشد. همچنین همبستگی کمتر نمرات امتحانات جامع با معدل دورههای بعد از خود میتواند به دلیل استفاده از فقط یک روش ارزشیابی (چهارگزینه ای) و عدم به کارگیری روش های مختلف و نوین ارزشیابی باشد

Authors

اکبر پیرزاده

دانشیار، گروه گوش، حلق و بینی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل،

شبنم آهنگر داودی

کارشناس ارشد، آموزش پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل،

بیتا شهباززادگان

کارشناس ارشد، آموزش پرستاری، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل و دانشجوی دکترای آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، گروه بهداشت عمومی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران

فیروز امانی

کارشناس ارشد، آموزش پرستاری، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل و دانشجوی دکترای آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، گروه بهداشت عمومی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران