نینا الوندی پور - کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای، دانشگاه علم و صنعت ایران
مصطفی عباس زادگان - دکترای طراحی شهری،استادیار دانشگاه علم و صنعت ایران دانشکده معماری و شهرسازی،شهر تهران، استان تهران
معصومه سربندی فراهانی - کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه علم و صنعت ایران

مسیله آموزش شهرسازی امروزه از اهمیت والایی در بین دست اندرکاران برخوردار است. تحولات جهانی شهرسازی در دهه های اخیر حاکی از نزدیک شدن دو گرایش آموزشی شهرسازی برنامه ریزی و طراحی به عنوان یک ضرورت است. اما در نظام آموزشی شهرسازی در ایران، در حال حاضر نظریاتی مطرح است که با سمت و سوی تفکیک این دو گرایش همراه میباشد لذا خلا پرداختن به موضوع برنامه ریزی طراحی محور با نگاهی به برنامه ریزی و طراحی شهری به صورت توامان در فرایند آموزش شهرسازی کاملا مشهود می باشد. بر این اساس هدف از نگارش این مقاله بکارگیری رویکرد برنامه ریزی طراحی محور در فرایند آموزش شهرسازی ایران در جهت ارتقا کیفیت آموزشی این رشته میباشد. پژوهش حاضر با روش تحلیلی- قیاسی- توصیفی به معرفی و بیان بنیادهای نظری رویکرد برنامهریزی طراحیمحور در امر آموزش شهرسازی پرداخته و تلاش میکندبا نگاهی موشکافانه، زمینه های تجلی رویکرد آموزشی برنامهریزی طراحی محور را بررسی نماید. نتایج این پژوهش راهبردهایی در جهت تشخیص و سو گیری سامانههای آموزشی مربوطه و متخصصین در امر آموزش شهرسازی و پر نمودن فاصله میان برنامه ریزی و طراحی ارایه میدهد

برنامه ریزی شهری، طراحی شهری، آموزش شهرسازی، برنامه ریزی طراحی محور