تجارت درون صنعت ایران با چین نگاهی نو

دراین مقاله سعی شده است بااستفاده ازروش نوع تجارت تجارت درون صنعت ایران باچین بررسی شود دراین روژ کیفیت و تمایز کالاها بررسی میشوند و ازسوی دیگر این رابطه صرفا درموردروابط تجاری دوطرفه مدنظر قرارمیگیرد این امرباعث میشود تانتایج بدست آمده ازاین طریق دیگردارای تورشهایی مانند تورش جغرافیایی یابخشی نباشند دراین باره ازداده های تجارت درسطح چهاررقمی SITC درسالهای 1997تا2000 استفاده شدها ست نتایج بدست آمده دراین تحقیق نشان میدهد که تجارت درون صنعت سهم بسیاراندکی ازتجارت ایران با چین را تشکیل میدهد ازسوی دیگر سهم عمده به تجارت درون صنعت عمودی ونه افقی تعلق داشته است این امر ازیک سو نشان میدهد که فشاررقابتی برکالاهای ایرانی اندک بوده است و ازسوی دیگر این شاخص نشان میدهد که سهم عمده تجارت درون صنعت درزمینه مواداولیه تولید و ازکالاهای باکیفیت پایین تشکیل شده است که میتوان بااندکی بالا بردن کیفیت کالاهای صادراتی ایران قدرت رقابتی کالاهای ایرانی را افزایش داد همچنین اندک بودن شاخص تجارت درون صنعت درگروه کالاهای بدست آمده حاکی ازبالا بودن امکان بروز بیکاری دراین صنایع درصورت آزادسازی تجاری میان ایران و چین درآیندها ست

Keywords:

تجارت درون صنعت , روش نوع تجارت , تجارت درون صنعت عمودی , تجارت درون صنعت افقی , تجارت دو طرفه