اسمعیل ابونوری - دانشیار دانشگاه مازندران
رضا عباسی قادی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه مازندران

هدف اساسی در این مقاله برآورد اثر خالص رشد اقتصادی بر فقر در ایران به تفکیک دوره 1367-1361 برنامه اول 1372-1368 برنامه دوم 1378-1374 و بخشی از برنامه سوم 1379-1381 توسعه اقتصادی اجتماعی بوده است اثر رشد اقتصادی بر فقر را می توان به دو اثر تفکیک کرد اثر مستقیم اثر درآمدی و اثر نامستقیم اثر توزیعی که از مسیر تغییر در نابرابری توزیع درآمد واقع می گردد بر این اساس اثر رشد بر فقر در ایران اندازه گیری شده است نتایج حاصل از این تجزیه و تحلیل حاکی از آن است که در طول دوره 1361-1376 فقر افزایش یافته است با تجزیه فقر مشخص شد که کاهش در جزء نابرابری موجب تخفیف فقر ناشی از رکود اقتصادی شده است یعنی کاهش سهم خانوارهای پردرآمد به صورت نسبی بیشتر از کاهش سهم خانوارهای کم درآمد بوده است گرچه فقر در طول این دوره افزایش یافته است اما خانوارهای فقیر در مقایسه با دیگران کمتر آسیب دیده اند طی برنامه های توسعه اقتصادی اجتماعی اول دوم سوم رشد ناچیزی نسبی اقتصادی در ایران به استثنای برنامه سوم در سایر دوره ها فقرزدا نبوده است به عبارت دیگر افزایش سهم خانوارهای پردرامد به صورت نسبی همواره بیشتر از افزایش سهم خانوارهای کم درامد بوده است طبقه بندی JEL;O40.I32.D31.O53

رشد اقتصادی،فقر،نابرابری،ایران