تفسیر مدل سری زمانی و شاخص های نابرابری از شکل گیری همگرایی در کشورهای گروه D-8

در این پژوهش سعی کرده ایم در چارچوب مدل سولو سوان فرضیه همگرایی تولید ناخالص داخلی سرانه واقعی بین کشورهای گروه D-8 را آزمون کنیم بدین منظور از مدل های سری زمانی آزمون ریشه واحد دیکی فولر تعمیم یافته و توزیعی شاخص های نابرابری تابل و واریانس مقطعی استفاده کرده ایم نتایج مدل سری زمانی نشان می دهد که تنها کشورهای اندونزی مالزی و ترکیه توانسته اند به سمت آمریکا ه عنوان کشوری با GDP سرانه بالا همگرا شوند در حالی که کشورهای دیگر از آن واگرا شده اند از سوی دیگر نتایج آزمون همگرایی میان کشوری بین ایران و کشورهای دیگر گروه مورد مطالعه نشان می دهد تنها بین ایران و دو کشور بنگلادش و نیجریه همگرایی ایجاد شده است این در حالی است که بینایران و دو همسایه و شریک تجاری دیرینه آن پاکستان و ترکیه نوعی واگرایی تصادفی ایجاد شده است این امر می تواند حاکی از نقش بسیار ضعیف گروه هایی مانند اکو و حتی D-8 در ایجاد یکپارچگی منطقه ای بیناین سه کشور باشد نتایج این محاسبه شاخص های پراکندگی نشان دهنده افزایش نابرابری بین کشورهای گروه به ویژه بعد از دهه 1990 است و این امر نشان دهنده افزایش ناهمگنی بین کشورهای این گروه و ناتوانی آن در ایجاد یکپارچگی بین کشورهای عضو می باشد

Keywords:

فرضیه همگرایی , مدل رشد نیوکلاسیک سولو-سوان , مدل سری زمانی , مدل توزیعی , گروه D-8