اثر لسیتین و نمک صفراوی بر عملکرد، هضم پذیری مواد مغذی ومورفولوژی روده در جوجه های گوشتی

تاثیر امولسیفایرها در جیره حاوی چربی بر عملکرد جوجههای گوشتی، با استفاده از 192 قطعه جوجه گوشتی آمیخته تجاری راس308 در شرایط پرورشی استاندارد در آزمایش فاکتوریل 2×3 با دو نوع چربی (چهار درصد روغن سویا یا ضایعات اسید چرب) و سه نوع امولسیفایر (بدون امولسیفایر، 0/5 درصد نمک صفراوی، و یک درصد لسیتین) در قالب طرحکاملا تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و هشت قطعه جوجه گوشتی نر در هر تکرار انجام شد. افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل تحت تاثیر نوع چربی جیره قرار نگرفت، ولی جیرههای حاوی روغن سویا به میزان بیشتری مصرفی شدند .(P<0/05) افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذا، با افزودن امولسفایرها به جیره بهبود یافت .(P<0/05) طول و عرض پرزها در دودنوم و ژژونوم، عمق کریپت در دودنوم تحت تاثیر نوع چربی قرار نگرفتند ولی عمق کریپت در ژژونوم و عرض پرز در ایلیوم پرندگانی که در جیره خود اسید چرب سویا دریافت کردند، بیشتر بود .(P<0/05) افزودن نمک صفرا و لسیتین به جیره، انرژی متابولیسمپذیر ظاهری را افزایش داد .(P<0/05) بهطورکلی، افزودن لسیتین و نمک صفراوی به جیرههای حاوی روغن سویا یا اسید چرب آن، با افزایش سطح جذب در دیودنوم و افزایش انرژی متابولیسمپذیر جیره، میزان افزایش وزن روزانه، و ضریب تبدیل غذا در جوجههای گوشتی را بهبود میبخشد.

Keywords:

امولسیفایر , جوجه گوشتی , چربی , عملکرد , , مورفولوژی روده , هضم پذیری