خدایار همتی - دانشیار گروه علوم باغبانی، دانشکده تولید گیاهی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
ماجده ملکیان - کارشناس ارشد، گروه علوم باغبانی، دانشکده تولید گیاهی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، ایران
عظیم قاسم نژاد - استادیار گروه علوم باغبانی، دانشکده تولید گیاهی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
نسترن همتی - دانشجوی دکتری، گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

به منظور بررسی تاثیر زمان برداشت بر مقدار برخی فلاونوییدها در بافتهای مختلف میوه ارقام پرتقال، آزمایشی به صورت طرح اسپلیت پلات (کرتهای خردشده) در زمان بر پایه کاملا تصادفی در سه تکرار در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان در سال 88-1387 انجام گرفت. در این طرح، فاکتور اصلی شامل بافتهای مختلف میوه (برونبر، میانبر و درونبر) و فاکتور فرعی شامل میوههای بالغ چهار رقم پرتقال (&تامسون ناول ، &واشنگتن ناول&، &سانگین و &لبنانی ) در هفت مرحله زمان برداشت (به فاصله هر 15روز از اول آبان) بود. براساس نتایج، زمان برداشت بر کلیه متغیرهای اندازهگیریشده اثر معنادار داشت، بهطوری که وزن خشک میوه با گذشت زمان (برداشت ششم) افزایش یافت و مواد جامد محلول نیز در این مرحله بیشتر از زمانهای دیگر برداشت (81/11 درصد) تولید شد. بیشترین مقدار نارنجین (3/435 میلیگرم در لیتر) در بافت آلبیدو در مرحله سوم برداشت مشاهده شد که با برداشت مرحله پنجم (بافت برونبر) و ششم (بافت میانبر) اختلاف معناداری نداشت و کمترین مقدار آن (6/87 میلیگرم در لیتر) در درونبر میوه در مرحله چهارم برداشت، تولید شد. حداکثر مقدار هسپریدین (1/219 میلیگرم در لیتر) در مرحله ششم برداشت در بافت برونبر تولید شد. نوع رقم بر مقدار نارنجین و هسپریدین تاثیر معنادار داشت که در بین ارقام بیشترین مقدار نارنجین و هسپریدین بهترتی ب 6/573و4/272 میلیگرم در لیتر در پرتقال تامسون در مرحله ششم برداشت استخراج شد.

بافت آلبیدو، تامسون ناول، مرحله برداشت، نارنجین، هسپریدین