حبیب اله رحیمی - استادیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی
زهره کریمی - کارشناس ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه علامه طباطبایی

در فقه و حقوق ایران بقاء و اجرای قرارداد حایز اهمیت بوده و قانونگذار در موار د متعددی بر این امر تاکید نموده است. اما انعقاد هر قرارداد لزوما به اجرای کامل آن منتهی نمیشود. در شرایطی که اجرای کامل قرارداد به هر دلیل امکانپذیرنیست، ضرورت تجزیه قرارداد پا به عرصه وجود میگذارد. بدین معنی که اصل بر اجرای قرارداد است، اما چنانچه مانعی در راه اجرای این اصل حادث شود، اجرای ناقص یا قسمتی از قرارداد بهتر از رها کردن و چشم پوشی از تمام قرارداد است. زیرا در عقد لازم برهم زدن عقد امری است نامتعارف و خلاف اصل که نیاز به مجوز قانونی یا قراردادی دارد .(55/5 :1387 ،کاتوزیان(

قرارداد، اجرای جزیی، تجزیپذیری، قابلیت اجرا