نگاهی اجمالی بر قراردادهای حفظ اطلاعات

امروزه اطلاعات یکی از پایههای اصلی هر گونه فعالیت اقتصادی است، به طوری که آن را دارای ارزش مالی ساخته و قابلیت صدق عنوان مال ، بر اساس شرایط حقوقی، را مهیا کرده است. با این حال فقدان تجسم عینی اطلاعات به عنوان دارایی مثبت از یک سو و شمول حمایتهای معین قانونی به برخی از اشکال معین اطلاعات که ظهور عینی یافته اند از سوی دیگر، دستاندرکاران امور تجاری را واداشته است تا، در کنار حمایتهایی که در قوانین داخلی و کنوانسیونهای بین المللی وجود دارد، با تمسک به قواعد کلی حقوقی و تعهدات قراردادی برای حفاظت از این اطلاعات تلاش نمایند. از جمله این راهکارها انعقاد قرارداد حفظ اطلاعات است که در این مقاله جنبههای کلی آن مورد بررسی قرار میگیرد. پس از بررسی ماهیت، محتوا و ضمانت اجرای نقض تعهدات مندرج در این قراردادها، این مقاله بدین نتیجه رهنمون میگردد که با وجودپذیرش اصل کلی حاکمیت اراده در حقوق ایران و پذیرش شروط مشروعی که در ضمن عقود مختلف میان طرفین مورد توافق قرار میگیرد،حمایتهای قانونی از اطلاعات به عنوان یک دارایی با کاستیهایی همراه بوده و بر این اساس نیازمند یک توسعه جدی است.

Keywords:

حفظ اطلاعات , مالکیت فکری , ضمانت اجراء , تعهد ابتدایی , شرط ضمن عقد