مهدی قبولی درافشان - دانشیار گروه حقوق دانشگاه فردوسی مشهد
سعید محسنی - دانشیار گروه حقوق دانشگاه فردوسی مشهد

به طور معمول مذاکرات مقدماتی زمینه ساز انعقاد قراردادهای مهم است؛ در این مرحله از مراحل مقدماتی انعقاد قرارداد نیز اصل آزادی حکومت دارد؛ با این همه مساله این است که در صورت قطع مذاکرات توسط یکی از طرفین با وجود اصل مزبور، بر اساس چه مبنایی میتوانقطع کننده مذاکره را مسیول دانست و چه اثری بر مسیولیت مزبور بار می شود. این جستار با بررسی تطبیقی موضوع در حقوق فرانسه، حقوق ایران و اصول قراردادهای بین المللی و اصول حقوق اروپایی قراردادها به این نتیجه دست یافته است که در حقوق فرانسه و اصول پیش گفته نقض تعهدحسن نیت و ارتکاب تقصیر مبنای مسیولیت مزبور است و در نظام حقوقی ایران بسته به مورد و در صورت وجود شرایط، می توان از مبانی عام مسیولیت مدنی (تسبیب، لاضرر، غرور و تقصیر) در این زمینه بهره جست. در هر حال در صورت تحقق شرایط مسیولیت قط عکننده مذاکره، وی مکلف به پرداخت غرامت در خصوص کلیه خسارت های وارده خواهد بو د؛ البته خسار تهای مثبت و به تعبیری منافع صرفا احتمالی حاصل از انعقاد قرارداد قابل مطالبه نخواهد بود.

مذاکرات مقدماتی، مسیولیت مدنی، خسارت مثبت، خسارت منفی