نقش محدودکننده حسن نیت در مذاکرات
Publish place: Private Law Research، Vol: 4، Issue: 14
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 438
This Paper With 28 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPLR-4-14_004
تاریخ نمایه سازی: 23 دی 1396
Abstract:
معمولا انعقاد هر قراردادی منوط به انجام مذاکره بین طرفین رابطه و انعقاد قرارداد در صورت حصول توافق است. قبل از انعقاد قرارداد اصل حاکم بر رابط ه پیش قراردادی، آزادی طرفین در ورود به مذاکره، ادامه آن و خروج از آن و تعقیب منافع شخصی است . آزادی مذاکره و تعقیبمنافع شخصی همواره یکی از اصول حاکم در حقوق قراردادها بوده است، ولی حاکمیت مطلق این اصول در مواردی منتهی به نتایج غیرقابل قبول میشود. ازاینرو امروزه اطلاق این اصول از طریق ابزارهای مختلفحقوقی منجمله حسن نیت، انصاف، منع سوءاستفاده از حق و ... محدودشده است. این مقاله در نظر دارد با روش توصیفی و تحلیلی نقشحسن نیترا در کنترل و تحدید اصل آزادی مذاکره موردبررسی قرار دهد و به اجمال میتوان گفت تحمیل مسیولیت بر مبنای حسن نیت میتواند در ایجاد تعادل بین اصل آزادی مذاکره و احترام به اعتماد اشخاص در روابط اجتماعی کمک کند.
Keywords:
Authors
مرتضی حاجی پور
استادیار دانشگاه شهید مدنی آذربایجان