مرتضی حاجی پور - استادیار دانشگاه شهید مدنی آذربایجان

معمولا انعقاد هر قراردادی منوط به انجام مذاکره بین طرفین رابطه و انعقاد قرارداد در صورت حصول توافق است. قبل از انعقاد قرارداد اصل حاکم بر رابط ه پیش قراردادی، آزادی طرفین در ورود به مذاکره، ادامه آن و خروج از آن و تعقیب منافع شخصی است . آزادی مذاکره و تعقیبمنافع شخصی همواره یکی از اصول حاکم در حقوق قراردادها بوده است، ولی حاکمیت مطلق این اصول در مواردی منتهی به نتایج غیرقابل قبول میشود. ازاینرو امروزه اطلاق این اصول از طریق ابزارهای مختلفحقوقی منجمله حسن نیت، انصاف، منع سوءاستفاده از حق و ... محدودشده است. این مقاله در نظر دارد با روش توصیفی و تحلیلی نقشحسن نیترا در کنترل و تحدید اصل آزادی مذاکره موردبررسی قرار دهد و به اجمال میتوان گفت تحمیل مسیولیت بر مبنای حسن نیت میتواند در ایجاد تعادل بین اصل آزادی مذاکره و احترام به اعتماد اشخاص در روابط اجتماعی کمک کند.

حسن نیت، اصل آزادی مذاکره، مذاکره، قطع مذاکره و مسیولیت