ماهیت و اعتبارپرداخت دیون طبیعی و تاثیر آن درمطالبات طلبکاران حقوقی در حقوق ایران و فرانسه

یکی از ویژگیهای تعهد طبیعی، اعم از آن که مسبوق به یک تعهد مدنی ناقص باشد یا مستقیما برخاسته از ندای وجدان مدیون، فقدان ضمانت اجرای حقوقی است . اجرای این تعهد تماما بستگی به اراده مختار و آگاه مدیون دارد و تنها در این صورت است که ایفاء آن، تادیه دین محسوب شده و غیرقابل استرداد میگردد. پرداخت دینطبیعی اگر فاقد قصد اضرار به طلبکاران حقوقی باشد معتبر است و آنچه تادیه شده غیرقابل استرداد و مطالبه از سوی طلبکاران دیگر است . البته رویه قضایی فرانسه در این مورد دارای تناقض است. در حقوق ایران با توجه به آزادی مدیون در انجام معامله، تادیه دینطبیعی معتبر است به شرطی که فاقد سوءنیت و ق صد ا ضرار به طلبکاران حقوقی با شد . ماهیت حقوقی ایفاءتعهد طبیعی را نیز میبای ست با توجه به عدم نیاز به توافق با متعهدله، ایقاع محسوب نمود.

Keywords:

تعهد طبیعی , تادیه دینطبیعی , ایفاء ناروا , ایقاع , طلبکاران مدنی