حسن حکیم باشی

مصحف امام علی(ع) به عنوان نخستین کتاب در اسلام و به عنوان با اهمیت ترین اثر در تفسیر و علوم قرآن از جهات چندی دارای اهمیت وبرجستگی است.برجسته ترین ویژگی این کتاب در مولف آن است که امام امیرالمومنین(ع) است.امام علی(ع) به عنوان شاهد وحی، صاحب علم الکتاب، وارث علم پیامبر، همراه همیشگی او(ع) ، دومین شخصیت جهان آفرینش، باب مدینه علم پیامبر و هم پایه آن حضرت در تمامی ارزشها و والاییها به جز پیامبری، و به عنوان آگاهترین فرد صحابه از تفسیر و تاویل قرآن وبه مثابه ت نها صحابی که از راز و رمز هرآیه آگاه بود و حضور او درمحضر پیامبر در زمانهای نزول قرآن بیش از دیگران و فراگیری او از علوم پیامبر فراتر از همگان بود، شایستگی بی مانندی را دراین زمینه ها برای او ثابت می کند که هیچ کس را یارای برابری با او نیست.گستره دانش او نسبت به قرآن در صریح سخن قرآن و در گفته پیامبر و در گواهی صحابه و دیگران بارها و بارها مورد تاکید قرار گرفته است. سخن در این زمینه مجالی بس گسترده می طلبد که درخور این مختصر نیست. ازآن همه به این اندک بسنده می کنیم.خدای متعال در قرآن فرمود:(ویقول الذین کفروا لست مرسلا قال کفی بالله شهیدا بینی وبینکم ومن عنده علم الکتاب) رعد / 43کافران گویند تو ای پیامبر فرستاده حق نیستی ، بگو شاهد حقانیت من خداست وکسی که علم کتاب نزد اوست.