حسن شریفی
محمدحسین مبلغ

در میان منابع ومتون معتبرشیعی، تفسیر علی بن ابراهیم قمی، از جمله منابع و تفاسیر مطرح ومورد توجه بوده و هست.این تفسیر، دراواخر نیمه اول یا اوایل نیمه دوم قرن چهارم هجری قمری، نگارش یافته و از همان آغا ز،جایگاه لازم را در متون شیعی به دست آورد وهرچه بیشتر بر عمر آن گذشت، انظار بیشتری را به خود جلب کرد، تا آن جا که در قرنهای بعد کم تر تفسیر شیعی را می توان یافت که ازآن نقل حدیث نکرده باشد.*از آن جا که بسیاری از عالمان شیعی بر این اعتقاد بوده اند که تفسیر قمی، مجموعه ای از روایات معتبر امامی است و بیشتر نزدیک به اتفاق آنان این نکته را پذیرفته اند ، کم تر به نقد و و بررسی آن همت گماشته اند.ولی در ادوار اخیر، بویژه سده چهاردهم هجری، با توجه به پیدایش این شبهه که ممکن است این تفسیر ،تفسیر معروف علی بن ابراهیم نباشد، دیدگاههایی از سوی برخی پژوهشیان ، در نقد و بررسی آن ارایه شده است. **