سیدمهدی حسینی علمی

بازگشت حیات آغازین تفسیر به سالهای اولیه نزول وحی و شناخت پیامبراکرم (ص) به عنوان اولین مفسر قرآن کریم، از برگهای شف6اف تاریخ تفسیر است. دستمایه های صحابه نیز از همین سالهاتا زمان رحلت رسول مکرم اسلام(ص) است که قسمتهایی از آیات الهی به بیان دلنشین حضرتش تبیین شد. سخنان کم شمار صحابه که الهام یافته از تعالیم پیامبر(ص) بود، به انضمام آنچه در کلاس تفسیری علی بن ابی طالب(ع) عرضه می شد، پایه های راستین تفسیر تابعی را بنا نهاد. نقش آفرینی ویژه همراه و همگام همیشگی پیامبر(ص)، علی(ع)، گشاینده افقهای ویژه و درخشانی در تاریخ پرفراز و فرود تفسیر است. آنچه با بیان دلنشین این نزدیک ترین انسان به وحی! و برترین چهره صحابیان ارایه می شد، ارمغان آور5 ره جویان هدایت و سعادت بود و به راستی که از همان روزگاران نخست، علی چونان مصداقی روشن برای جمله و من عنده علم الکتاب بود. عبداالله بن عباس نیز که به ترجمان القرآن نامبردار بود و جایگاه ویژه اش در تاریخ تفسیر معروف و مشهور است، جز در مکتب علی(ع) پرورش نیافته بود. پس از علی(ع) امامان شیعه نیز در مقام مفسران راستین قرآن و در جهت برملاساختن تفسیرهای وارونه نشان دادند که آگاهی از اعماق جلیل و ژرفای ناپیدای کتاب الهی جز خاندان وحی را شایسته نیست.