محمدهادی معرفت
حسن حکیم باشی

از جمله مسایلی که بر اسلام و قرآن خرده گرفته شده این است که عنان مرد را در طلاق دادن ونگه داشتن زن رها کرده، اما برای زن حق اختیاری در این زمینه جز به دلخواه مرد قایل نشده است، به گونه ای که ارزشی برای وی در زندگی زناشویی نگذاشته و همچنان بازیچه مرد است؛ هرگونه بخواهد با سرنوشت او بازی می کند. و این نوع نگرش از رسوبات آداب و رسوم جاهلیت نخستین است که در این میان اسلام به تعدیل آن پرداخته و اندکی جانب زن را گرفته اما هرگز جایگاه بلند انسان ی اش را به وی نبخشیده است.شیخ محمد عبده می نویسد: رسم عرب جاهلی در زمان جاهلیت، طلاق و رجوع در عده بود و طلاق نیز حد ومرز ی نداشت . مرد با اندک خشمی طلاق می داد و چون خشمش فرو می نشست و عیشش برقرار می شد در عده رجوع می کرد و باز دوباره با طلاق او را آزار می داد و باز هم،یا در عده رجوع می کرد، یا خشم او آرام می گرفت. و این چنین زن بازیچه دست او بود، هر چه می خواست با طلاقهای پی در پی او را می آزرد. این از جمله سنتهای اجتماع ی بود که اسلام به اصلاح آن پرداخت.