عبدالحمید عارفیان

در نگاه نخست ممکن است به نظر رسد جاودانگی قرآن تنها مربوط به ویژگی فرازمان ی آن است، ولی با توجه به دلایل قرآنی و روایی و عقلی و با توجه به نتا یج جاودانگ ی، دانسته خواهد شد که جاودانگی مفهومی گسترده و نه تنها فرازمانی (عدم تاثیر از فرهنگ زمانه) است؛ بلکه توجه به فرد فردانسان دارد(جهانی بودن قرآن)؛ به گونه ای انحصارگرایانه یعنی بدون پذیرش منبع هم عرض و موازی (نفی پلورالیسم).قرآن، وحی قدسی است برگرفته از منشا علم و حکمت نامحدود و قدرت لای زال، از خاستگاه ی مافوق بشری و فراتر از یک تجربه فردی و دینی، نیز مورد محافظت بدون نقص است، که جهت زدودندردها و فتنه ها و گمراهی ها فرود آمده و همواره عزیز و پیروزمند از هر جهت است؛ بی آن که محدود به یک زمان باشد، و دوام همیشگی همچون دوام آسمان و زمین، و جری انی همچون جریانخورشید و ماه دارد، وشایستگی اداره و سرپرستی در ابعاد اعتقادی، رفتاری، حقوقی، حکومتی واقتصادی جامعه را دارا می باشد. همگان در تمام زمان ها و مکان ها تحت پوشش هدا یتگری قرآن در تمام نیازها ی اساسی و ضروری به گونه ای مستقیم و یا غیرمستقیم، یعنی با مراجعه به کارشناسان دینی معصوم و غیرمعصوم و اطاعت از آنها، یا با تعق6ل و تدبر و اجتهاد هستند، تا در جهت فراهم آوردن زندگی معقول و مشروع در دنیا به هدف کسب سعادت واقعی دست یابند.