سیدابراهیم سجادی

این مقاله به دغدغه ناظر به تامین سلامت معنى در ترجمه و به خصوص ترجمه قرآن نگاهى داردو در آن نیاز به ترجمه، رویکرد معنى گرایانه، ترجمه تفسیرى، اهمیت برابرى معنایى در ترجمه و بایدها و نبایدهاى مربوط به انتقال درست معنى توضیح داده مى شود، پیش نیازها و بایدها و نبایدهاى بایسته رعایت مترجم در چهار محور ارایه داده شده است: در محور متن شناسى، خودسانسورى فرهنگى مترجم، قلمداد متن به عنوان واحد ترجمه، شناخت زبان عربى و آشنایى با دانشهایى مربوط به ایین زیان، آشنایى با علوم قرآنى، توجه به پیوستگى معنایى آیات، سنت شناسى و موضوع شناسى در معرض مطالعه قرار مى گیرد. تخصص در زبان مقصد و راز و رمز پیشنهاد آن به عنوان مهمترین شرط، محور دوم شناخته شده است، توانایى تخصصى مترجم در تیورى شناسى و تجربه عملى ترجمه و نویسندگى نام سومین محور را به خود اختصاص مى دهد، تعامل جمعى که مشارکت افراد و تخصصهاى لازم را در آفرینش ترجمه در خور، پیشنهاد مى کند، آخرین شرط معرفى مى گردد، در نهایت از عدم وفادارى ترجمه هاى موجود به دلیل بى توجهى به باید در انتقال موثر معانى گفته و نا گفته )ولى القایده( آیات هم یادى به عمل مى آورد.

قرآن، ترجمه، سنت، زبان فارسى، شرایط مترجم، موضوع شناسى، معنى، ترجمه تفسیرى،پیامبرصلى الله علیه وآله، اهل بى، آشنایى زدایى، غرابت زدایى، سبک شناسى، متن شناسى، واحد ترجمه، تناسب آیات، جاحظ، بوجین نایدا، سیسرو، جروم