سیدمصطفی احمدزاده

از مهمترین ارکان سیاست هاى توسعه، سیاستگذارى پژوهشى است. در کشور ما که توسعه و احیاى تمدن اسلامى به مثابه امرى آرمانى است، اولویت بخشى به امر پژوهش در همه عرصه هاى فرهنگى، هنرى، علمى، تاریخى، سیاسى و اجتماعى ضرورى و بایسته است.از دیگر سو صاحب نظران تعلیم و تربیت بر این نکته اذعان دارند که رکن اصلى پژوهش، آموزش بنیادى، روشمند و پویا است. مهمترین عامل موفقیت کشورهاى پیشرفته در زمینه آموزش و پرورش و به ویژه آموزش عالى، نگاهى اندیشمندانه و آینده نگرانه به نظام آموزشى و در راس آن متون آموزشى است . پس از پیروزى انقلاب اسلامى، گرایش علوم قرآن و حدیث - یکى از پنج گرایش رشته الهیات و معارف اسلامى - در دانشگاه ها، موسسات آموزشى - پژوهشى و حوزه هاى علمیه؛ به واسطه نیاز جامعه به علوم و معارف قرآنى و حدیثى، مورد استقبال چشمگیر علاقمندان قرار گرفت. اما متاسفانه، در طول دو دهه گذشته ،به واسطه عدم تغییر جدى در برنامه، مواد و متون آموزشى، رفته رفته از همراهى با نیازهاى جامعه باز مانده و در حال حاضر، ضعف ها و کاستى هاى گوناگونى بر آن سایه افکنده، که رفع آن، همفکرى و همکارى صاحب نظران را مى طلبد. یکى از مهم ترین درس هاى این گرایش، درس تفسیر قرآن کریم است که در همه مقاطع گرایش علوم قرآن و حدیث تدریس مى شود. عدم پویایى و رشد متون درسى در این حوزه باعث شده است تا در برخى دانشگاه ها، تفاوت چندانى میان تدریس تفسیر در مقطع دکترى با سایر مقاطع به چشم نخوردچهار چوب این نوشتار محدود به نقد و بررسى دروس تفسیرى است که در دانشگاه ها و مراکز آموزش عالى مرسوم و معمول است.