مریم عباسی - دانشجوی دکترای مهندسی محیط زیست دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران
مریم میرابی - عضو هیات علمی دانشگاه صنعت آب و برق

منطقه عسلویه بصورت نواری به ابعاد 20×51 کیلومتر در کنار خلیج فارس در راستای شمال باختری به جنوب خاوری گسترده شده که مساحتی در حدود 14000 هکتار دارد. بر اساس محدوده تعریف شده برای طرح، تعداد 8 مجتمع پتروشیمی درحال بهره برداری مورد مطالعه قرار گرفتند. پسماندهای تولیدی منطقه بر اساس بازدیدهای میدانی و تکمیل پرسشنامه ای که بمنظور شناسایی کیفی پسماندها تهیه شده بود، شناسایی گردید. پسماندهای تولیدی در این منطقه شامل پسماندهای فرآیندی به میزان 6757/48 تن در سال و غیر فرآیندی به میزان 3149/49 تن در سال می باشد. عمده پسماندهای تولیدی در این منطقه شامل رزین و جاذب کارکرده، کاتالیست مستعمل، آنتراسیت و کربن فعال کارکرده، سرامیک بال، آجر نسوز، عایق، پلیت، فیلتر غیر قابل استفاده، زائدات فلزی و پلاستیکی ناشی از تعمیرات، روغن و گریس، ظروف خالی مواد شیمیایی، پکینگ برج ها، خاکستر زباله سوز، رسوب ناشی از خوردگی مخازن، لجن صنعتی و شهری تصفیه پساب، لجن کاتالیستی و کک می باشد. در ادامه پس از انجام مطالعات تکمیلی و انجام برخی آزمایشات موردی، نسبت به شناسایی دقیق پسماندها و طبقه بندی آن براساس قوانین بین المللی اقدام شد. سپس یک سیستم کدگذاری مخصوص منطقه طراحی و کلیه پسماندها بر آن اساس طبقه بندی شده و درنهایت روش های مناسب مدیریتی از مرحله تولید تا دفن برای هر یک از پسماندها تعیین گردید.

منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس، پسماند خطرناک، کدگذاری، مدیریت پسماند، پتروشیمی