زهرا کلباسی - دانشجوی دکتری دانشگاه اصفهان
امیر احمدنژاد - استادیار دانشگاه اصفهان

آیه دوم سوره مایده که در ارتباط با احکام حج نازل شده، به مسلمانان فرمان داده تا حرمت زایران بیت الله الحرام را حفظ نموده و نه تنها از هرگونه تعدی به آنان بپرهیزند، بلکه بر نیکی و احسان به آنان با یکدیگر هم پیمان شوند. اما مفسران در تعیین مصداقآمین البیت الحرام اختلاف نموده اند. برخی مراد از این زایران را مسلمانان، برخی مسلمانان و مشرکان، و برخی تنها مشرکان دانسته اند که با هدف زیارت یا تجارت به مکه سفر می کنند. در این میان، گروه اخیر که مشرکان را مراد آیه مذکور دانسته اند، پس از تامل در دیگر عبارات آیه شریفه و شان نزول ها، به اقامه قراین درونی و بیرونی مبنی بر اثبات دیدگاه خویش پرداخته اند، اما در خصوص نسخ و یا تخصیص این حکم با برخی آیات سوره توبه و یا ابقای حکم جواز ورود مشرکان به مسجدالحرام اختلاف نظر نموده اند. این نوشتار نیز در ابتدا پس از نقد و بررسی هردو دیدگاه، مشرکان را به عنوان مصداق دو دیدگاه، مشرکان را به عنوان مصداق  آمین البیت برگزیده و در ادامه با نقد دلایل نسخ یا تخصیص این آیه، بر ابقای حکم جواز ورود مشرکان غیرحربی به مسجدالحرام تاکید نموده است.

بیت الله الحرام/ توبه/ مایده/ مسلمانان/ مشرکان/ مکه/ نسخ