فضل اله اسمعیلی - استادیارگروه جغرافیاوبرنامه ریزی روستایی ،دانشگاه پیام نور
مهدی خداداد - کارشناسی ارشد جغرافیاوبرنامه ریزی روستایی

امروزه آگاهی از روند توسعه روستایی و درجه توسعه یافتگی این نواحی پیش نیاز طرحها و برنامه های توسعه روستایی محسوب میشود. از این رو، اهمیت سطح بندی با توجه به وضع موجود و مطلوب، آن است که با شناخت تنگناها و قابلیتها و سطوح توسعه نواحی میتوان سطح زندگی مردم یک ناحیه را به خوبی نشانداد و به ارایه برنامههایی جهت کاهش محرومیت آن نواحی پرداخت و شرایط مناسب برای توسعه یافتگی را مهیا نمود. در همین راستا، پژوهش حاضر با هدف ارزیابی و سنجش سطح توسعه یافتگی دهستانهای شهرستان بروجرد و با استفاده از روشهای تصمیمگیری چندمعیاره MADM و مدل SAW صورتگرفته است. روش تحقیق در پژوهش حاضر ترکیبی از روشهای تحلیلی و اکتشافی و مطالعات میدانی و پیمایشی است که ابتدا با استفاده از 10 شاخص در زمینه های اقتصادی، اجتماعی و کالبدی- زیست-محیطی به بررسی پخشایش و ضریب پراکندگی (CV (این معیارها در سطح دهستانهای شهرستانهای بروجرد (شامل هفت دهستان) پرداخته، سپس با استفاده از روشهای تصمیمگیری چندشاخصه (MODM (به رتبهبندی دهستانها با استفاده از میزان برخورداری هر یک از این دهستانها از شاخص-های توسعه پایدار پرداخته شده است. در مدل SAW) از روشهای تصمیمگیری چندمعیاره) هرچه مجموع بهدست آمده کمتر باشد دهستان دارای سطح توسعه بالاتری نسبت به سایر دهستانهای شهرستان بروجرد میباشد. در این پژوهش دهستان گودرزی با ضریب 20/15 دارای سطح توسعه بالاتر و دهستان دره حیدری با ضریب 42/25 دارای سطح توسعه پایینتری میباشند.

توسعه یافتگی، مناطق روستایی، MADM ،GIS ، شهرستان بروجرد