سنجش رفاه در کلانشهر شیراز با استفاده از شاخص های کلارک و تابع رفاهاتکینسن

هدف اصلی انواع برنامه ریزی در شهرها نیل به رفاه شهروندی است و برای سنجش رفاه در شهرها از شاخصه های ترکیبی استفاده می شود پژوهش حاضر با هدف سنجش رفاه در کلانشهر شیراز و به کارگیری شاخص های کلارک و تابع رفاه اجتماعی اتکینسن انجام شده است پژوهش ماهیتی کمی تحلیلی داشته و برای به کارگیری شاخص کلارک از متغیرهای نیازهای سلسله مراتبی استفاده شده است و برای به کارگیری تابع رفاه اجتماعی نیز از متغیر درآمد استفاده شده است اطلاعات درامدی براساس داده های رسمی مرکز آمار ایران بوده و برای به کارگیری این تابع در مناطق نه گانه کلانشر شیراز از داده های میدانی که از سرپرستان خانوار 384 خانوار جمع آوری شده ، استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش از خانوارهای شهر شیراز که تعداد آنها طبق سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1385 برابر با 344533 نفر بوده است، تشکیل می شود سنجش رفاه با استفاده از شاخص کلارک در شهر شیراز روندی افزایشی را نشان می دهد و این شاخص از 0.253، در سال 1380 به 0.424 در سال 1358 رسیده است شاخص کلارک نیز برای سال های 1381 و 0.281، 1382 0.318، 1383 0.362 و برای سال 1384 0.388 محاسبه شده است و در مقاطع گوناگون زمانی، نشان دهنده روندی افزایشی است یافته های پژوهش با بهره گیری از شاخص اتکینسن و با لحاظ نمودن درجه های حساسیت به نابرابری، نشان می دهند که بیشترین سطح نابرابری در سال های 1385 و 1384 و کمترین سطح نابرابری در سال های 1381 و 1382 بوده است.

Keywords:

شاخص کلارک , تابع رفاه اجتماعی اتکینسن , کلانشهر شیراز